De bepalingen en regels van religie bestaan uit twee categorieën; namelijk, esasat en furuat. De bepalingen die betrekking hebben op esasat kunnen en mogen niet veranderd worden. Dat wil zeggen dat ze in iedere tijdperk en op alle plaatsen aanwezig zijn en zullen blijven gelden. De zuilen van het geloof en de fundamentele kwesties met betrekking tot aanbidding vallen onder deze categorie. Bijvoorbeeld, we kunnen niet zeggen dat in de wetgeving van Musa (as) (Mozes) het niet verplicht was om in het bestaan en de eenheid van Allah (swt) of om in het hiernamaals te geloven.

Wat de bepalingen en de regels van furuat betreft, zij kunnen van tijd tot tijd, plaats tot plaats of zelfs gemeenschap tot gemeenschap veranderd worden. De meesten ervan zijn de regels die betrekking hebben op het sociale en individuele leven van mensen. Als voorbeeld kunnen we de wetgeving van Musa (as) nemen; men moest de zekat van goederen verbranden, terwijl deze in de sharia van Muhammed (saw) aan de armen worden gegeven.
In de tijden van voorafgaande profeten bestonden er enorme verschillen tussen de sociaal-maatschappelijke niveaus van mensen; mensen leefden in sociaal opzicht ver verwijderd van elkaar en gedroegen zich tot op zekere hoogte als een ruwe, onstuimige massa. In hun expressiviteit, in hun ontwikkeling waren zij primitief en stonden zij dicht bij het nomadenleven. Vervolgens verschijnen er in hun tijd diverse, uiteenlopende wetten, in overeenkomst met hun levenshouding. Daarom verschenen zelfs binnen het tijdsbestek van een eeuw veel profeten aan verschillende volkeren met diverse wetten.^[1]

In de Islam zijn er twee grote bronnen waaruit mensen regels en oordelen kunnen bepalen. Deze zijn de Kuran en de ehadis van profeet Muhammed (saw). Als we deze twee bronnen bekijken, zien wij geen openlijke verkondiging over een verbod of toestemming in de wetgeving van Isa (as) (Jesus) om wijn te drinken. Dus, volgens de Islam kan het niet met absolute zekerheid gezegd worden dat het consumeren van wijn in het christendom toegestaan was. Echter, is er wel een soort acceptatie dat het geoorloofd zou kunnen zijn. Dus, volgens de algemene acceptatie binnen islamitische opvattingen was wijn, wat verboden was in de wetgeving van Musa (as), wel toegestaan in de wetgeving van Isa (as). Allah (swt) is de Enige die alles bepaald. Indien Hij het wil, kan Hij iets als haram bepalen voor een bepaalde gemeenschap en indien Hij het wil, kan Hij hetzelfde voor een andere gemeenschap als halal bepalen. Allah (swt) heeft bepaald dat wijn in de wetgeving van Musa (as) haram is, in de wetgeving van Isa (as) als halal kan worden beschouwd en in de sharia van Muhammed (saw) weer haram is.

Wat zegt de Islam over het nuttigen van wijn?

In de Kuran wordt duidelijk verkondigt dat het consumeren van wijn in de sharia van Muhammed (saw) haram is.

De meeste geleerden zeggen dat het woord ‘hamr’ die in het vers wordt vermeld, alle soorten drank omvat die het vermogen van het verstand om gezond te denken en te redeneren wegneemt.^[3]

Wat zegt het hedendaagse christendom over het nuttigen van wijn?

Er zijn verklaringen in de hedendaagse Bijbelteksten dat wijn zowel halal als haram is. In het nieuwe testament is het volgende verteld:

Echter, er bestaan ook andere delen in het nieuwe testament waarmee uitgelegd is dat Jezus geen wijn zal drinken.^[5]

Wat het varkensvlees betreft, deze valt eveneens als wijn onder furuat. Dus, de principes die voor wijn gelden, gelden eveneens voor het varkensvlees.